24 Ekim 2010 Pazar

futbol, taraftarlık ve insanlığın geldiği nokta üzerine

Merhaba,

Kendimi bildim bileli Fenerbahçe'liyimdir. Çok bi nedeni yok, ben sarının yanına laciverti yakıştırıyorum, başka bi arkadaşımsa kırmızıyı. Olayın aslında bundan ibaret olduğunun kaç kişi farkında? Ben pek olumlu bakmıyorum bu sorunun cevabına.

Bugün derbi günüydü bildiğiniz üzere. Çok büyük istekle gidiyorum maçlara, orada olmayı seviyorum, gol yesende kaçırsanda atsanda sonuçta eğlenceli. Hoşuma gitmeyen birkaç durum var ve biliyorum bunu ben çözemiycem. Ama değinmek istemiyorum. Önce şunu söyliyim, ne maçlardan önce, ne kazandığımız maçlardan sonra, ne rakiplerimin maçlarını kaybettikten sonra hiç kimseyle dalga geçmedim. Dalga geçmedim diyorum ama benimle dalga geçilse de çok tınmam açıkcası, gülümserim bile kimse abartmadığı sürece.

Ama bugün kendi taraftarımın ve Galatasaray taraftarının halini gördüm. Geçen seneki Trabzonspor maçında da aynı hisler içerisindeydim, şu anda öyleyim. Atılan havai fişeklerin kimlere isabet ettiğini biliyo musunuz ey büyük takımların taraftarları? Atılan ses bombaları kaç hayatı değiştiriyor? Şahsa ve ailesine ettiğiniz küfürler neyi değiştiriyor, güzelliği kalıyor mu futbolun? İnsanlar mod değiştiriyorlar, ucunun size dokunduğunu bile bile küfrü basıyorlar, arkadaşım dediğiniz kişiler. Kötü yani ben haz etmiyorum. Bugün maç çıkışı talihsiz bi Galatasaray taraftarı Kadıköy'de yanlışlıkla Fenerbahçe'lilerin arasına daldı. Hiçbir provokasyon yapmamasına rağmen, Fenerbahçe taraftarı adama saldıracaktı az daha. Araya girdim ve o benim arkadaşımdır dedim, şans eseri bi durum oluştu. Nihayetinde Galatasaraylı kurtuldu. Şimdi, asıl soru şu; sen hangi taraftasın? Saldıracak mıydın yoksa koruyacak mıydın? Koruyacaksan ettiğin küfürler niyeydi? Ya da insanların suratlarına attığın havai fişekler?

Maç çıkışı herkes mutsuzluğunu küfürle, ana avrat söverek dile getiriyordu. Sonra da hiç bişey olmamış gibi ellerindeki cep telefonla fotoğraflarını çekiyorlardı. Ben bunu baya garipsiyorum ya.

En sonda şunu yazıyım, ben ne mi yaptım? Ben müzik dinleyip üzüldüm arkadaşım. Takımım kötü oynadığı için, çevremde bunları yaşadığım için üzüldüm, bir de maç çıkışı Kadıköy'de konuştuğum bi Beşiktaş taraftarının söylediği laf, klasik olsa da beni çok düşündürdü; biz eskiden tribünlerde hep beraber izlerdik maçları; ne farkederdi şimdi böyle olsaydı?

mert

3 yorum: